Zatrudnianie cudzoziemców

27 grudnia 2018 admin Blog

W dobie coraz niższego bezrobocia, wiele firm zaczyna się borykać z coraz większą trudnością w znalezieniu pracownika. To przyczynia się do konieczności poszukiwania pracowników poza granicami kraju. Dziś z tego rozwiązania polskie firmy korzystają coraz częściej co doprowadziło do zajęcia Polski pierwszego miejsca wśród krajów europejskich pod względem liczby wiz długoterminowych oraz zezwoleń pobytowych dla cudzoziemców z państw trzecich wydanych w związku z pracą.

Pracodawca, który chce legalnie zatrudnić cudzoziemca, ma do wyboru dwie drogi:

- uzyskać dla niego zezwolenie na pracę od wojewody (w przypadku pracy sezonowej zezwolenie wydaje powiatowy urząd pracy w imieniu starosty)
- dokonać wpisu do ewidencji oświadczeń o powierzeniu pracy cudzoziemcowi (dotyczy obywateli sześciu państw b. ZSRR: Ukrainy, Białorusi, Mołdawii, Rosji, Gruzji i Armenii).

O prawo pobytu wnioskuje sam cudzoziemiec, jednak o zezwolenie o pracę już pracodawca. W większości przypadków wydawane jest przez wojewodę (wyjątek stanowi zezwolenie typu S, które wydaje starosta). Wśród nich występuje 6 rodzajów – A, B, C, D, E, i S. Od stycznia 2018 obowiązuje również kolejny nowy typ dokumentu dopuszczającego do rynku pracy i jest to oświadczenie, które jest rejestrowane w powiatowym urzędzie pracy przez zatrudniającego. To pismo dotyczy powierzenia pracy obywatelom Armenii, Białorusi, Gruzji, Mołdawii, Rosji i Ukrainy i uprawnia do wykonywania pracy niesezonowej bez zezwolenia przez 6 miesięcy w kolejnych 12 miesiącach.

Procedura uproszczona, zwana oświadczeniową

Ukraińcy, Białorusini, Rosjanie, Gruzini oraz obywatele Armenii i Mołdawii mogą wykonywać pracę w Polsce przez sześć miesięcy w okresie 12 następujących po sobie miesięcy bez konieczności uzyskania zezwolenia na pracę. Warunkiem skorzystania z procedury uproszczonej jest uzyskanie przez pracodawcę wpisu do ewidencji oświadczeń w powiatowym urzędzie pracy (PUP) oraz posiadanie przez cudzoziemca dokumentu potwierdzającego tytuł pobytowy w Polsce.

Gdy po upływie trzech miesięcy pracy cudzoziemca na podstawie oświadczenia pracodawca chce mu zaproponować umowę o pracę na warunkach nie gorszych niż dotychczasowe, może złożyć do wojewody wniosek o wydanie zezwolenia na pracę. Zezwolenie takie jest wydawane w trybie uproszczonym, czyli z pominięciem tzw. testu rynku pracy. Do czasu, gdy wojewoda nie podejmie decyzji, cudzoziemiec może legalnie pracować na dotychczasowym stanowisku.

Procedura zwykła

Najpierw pracodawca składa wniosek, który jest wpisywany przez starostę do ewidencji, otrzymując zwrotne potwierdzenie. Następnie dopiero po przyjeździe cudzoziemca do kraju składana jest reszta dokumentów i wydawane jest zezwolenie na pracę.

Ważne! Starosta ma możliwość odmowy dokonania wpisu wniosku do ewidencji w sytuacji, gdy uzna, że wniosek składany jest dla pozoru.

Pracodawca ma obowiązek poinformowania urzędu o przyjeździe cudzoziemca do kraju, jego adresie zamieszkania oraz podjęciu przez niego pracy w terminie 7 dni.

Żeby legalnie pracować w Polsce, cudzoziemiec musi mieć dwa dokumenty: zezwolenie na pracę i wizę do pracy. Jeżeli ma zezwolenie na pracę, ale wjedzie do Polski np. z wizą turystyczną, nie może legalnie pracować.

Zezwolenie jest wydawane w dwóch egzemplarzach. Jeden z nich pracodawca wysyła listem poleconym cudzoziemcowi, który teraz może zacząć starania o wizę. Z zezwoleniem na pracę w ręku cudzoziemiec powinien się zgłosić do polskiego konsulatu, właściwego dla swojego miejsca zamieszkania. Tam składa wniosek o wizę uprawniającą do pracy w Polsce.

Na trzy miesiące przed końcem ważności wizy do pracy cudzoziemiec może złożyć wniosek o pobyt czasowy i zezwolenie na pracę. Decyzja wojewody zastępuje zezwolenie, a karta pobytu – wizę.

Karta pobytu czasowego jest wydawana na trzy lata. Jej uzyskanie zajmuje kilka miesięcy.

Praca sezonowa

Zezwolenie na pracę sezonową wydaje starosta właściwy ze względu na siedzibę lub miejsce zamieszkania podmiotu powierzającego wykonywanie pracy cudzoziemcowi, na czas określony, który nie może być dłuższy niż dziewięć miesięcy w roku kalendarzowym.

Podobnie jak w przypadku procedury oświadczeniowej, podmiot powierzający wykonywanie pracy cudzoziemcowi, obowiązany jest do pisemnego powiadomienia właściwego PUP o podjęciu pracy przez cudzoziemca (najpóźniej w dniu rozpoczęcia pracy) lub w terminie siedmiu dni od dnia rozpoczęcia pracy określonego w oświadczeniu o niepodjęciu pracy przez cudzoziemca.

Zezwolenia na pracę w Polsce nie muszą posiadać:

- obywatele UE/EOG i Szwajcarii oraz członkowie ich rodzin;

- cudzoziemcy, którym udzielono ochrony na terytorium RP (np. uchodźcy, osoby z pobytem tolerowanym);

- osoby posiadające Kartę Polaka,

- nauczyciele języków obcych w instytucjach należących do systemu oświaty,

- absolwenci polskich szkół ponadgimnazjalnych i stacjonarnych studiów wyższych,
- studenci i doktoranci odbywający studia w Polsce.

Kary za zatrudnianie nielegalnie przebywającego cudzoziemca

Za wykroczenia:

- kara grzywny nie niższa niż 3 000 zł za powierzanie wykonywania pracy cudzoziemcowi nieposiadającemu ważnej wizy lub innego dokumentu uprawniającego do pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
- kara grzywny do 10 000 zł za uporczywe powierzanie wykonywania pracy cudzoziemcowi przebywającemu bez ważnego dokumentu uprawniającego do pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w przypadku gdy praca ta nie ma związku z działalnością gospodarczą prowadzoną przez powierzającego wykonywanie pracy.

Za przestępstwa:

grzywna lub kara ograniczenia wolności za:

powierzenie pracy małoletniemu cudzoziemcowi przebywającemu nielegalnie,
równoczesne powierzenie pracy wielu cudzoziemcom przebywającym nielegalnie
uporczywe powierzanie pracy nielegalnie przebywającemu cudzoziemcowi, gdy praca ta ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą.

kara pozbawienia wolności do lat trzech za: